Geplaatst door Eigenlijk durf ik
het niet zo toe te geven, maar het heeft 53 jaar van mijn leven geduurd eer ik
voor het eerst het alleraardigste stadje Woerden bezocht. En dat terwijl ik al
zowat mijn hele leven in de Randstad woon, waarvan 10 jaar in het zeer nabije
Gouda….
Woerden kent – net als Gouda – een heuse Singelloop. Het verschil is alleen dat
de Woerdense Singelloop een échte singelloop is: het parcours voert de loper zo
goed als volledig langs de singels om de binnenstad.
De Goudse Singelloop is eigenlijk gewoon een stadsloop: slechts een klein
stukje van het parcours gaat langs één van de singels. En dát terwijl ze in
Gouda nota bene het domein www.singelloop.nl met succes hebben geclaimd, maar enfin…
Op maandagavond 2 juni 2014 zette ik dan mijn eerste stappen in Woerden om daar aan de Singelloop mee te doen. Er moesten naar believen 1, 2 of 3 ronden van 3.3333etc. kilometer worden afgelegd. Zoals al eerder uitgelegd zag ik het als een trainingsloop: ik wil eindelijk eens structureel van die idiote kamikaze-starts af! Zeker bij deze loop had ik geen scherpe tijd op het oog: een mooie negatieve split zou al heel prettig zijn. Ik voelde nog wél de 2 monsterlijke Goudse Runners-trainingen van vrijdag en zaterdag in de benen, maar ja: eigen schuld dikke bult…….
Na de gebruikelijke rituelen (startnummer en chip ophalen, voorlaatste plasje doen, omkleden, chip op schoen en startnummer op shirt bevestigen, half banaantje eten, flesje water leegdrinken, laatste plasje doen, inlopen en wat warming-uppen) werden wij dan om 20:00 uur scherp weggeschoten. Zo’n 500 enthousiastelingen spoedden zich vervolgens langs de Woerdense singels.
De eerste ronde ging lekker comfortabel; ik kwam al snel in een groepje terecht met onder andere 2 lopers van de organiserende atletiekverenging Clytoneus. Eén van hen had ik ook al ‘getroffen’ tijdens de Goudse Houtloop. We liepen een mooi vlak tempo, maar voor mijn doen zéker niet voluit. Precies volgens plan dus.
In het begin van
de tweede ronde, na de waterpost, vond ik dat er maar eens een tandje bij
moest. Eén loper uit het groepje wist deze versnelling te volgen.
Juist op dat moment sjeesde ons een dame voorbij die vanuit het achterveld was
komen opstomen. We konden op één of andere manier aan haar zien dat ze zich aan
het forceren was. We besloten op ons ‘nieuwe’ tempo te blijven; we wisten dat
we langzaam maar zeker wel weer op haar zouden inlopen: een mooi mikpunt voor
ronde 2!
Mijn medeloper noemde dit een typisch voorbeeld van een ‘chasse patate’, een
term die gewoonlijk in de wielersport wordt gehanteerd als iemand uit het
peloton naar de kopgroep demarreert, maar het niet haalt en uiteindelijk weer
terugzakt in het peloton. Met een heel constant tempo ‘veegden’ wij haar 200
meter voor het eind van de ronde uiteindelijk weer op. Vervolgens sprintte ze
af naar de finishlijn: ze liep maar 2 van de 3 rondjes. Was dat omdat ze zich
dat had voorgenomen, of…..? Wij kachelden lekker door: nog maar één rondje te
gaan!
Na nog een bekertje water bij de verversingspost was het in de derde ronde alleen nog een kwestie van tempo houden. Dat lukte wonderwel, ofschoon er toch wat vermoeidheid insloop. Mijn compagnon had op het eind nog een klein versnellinkje in huis, maar ik bleef hetzelfde tempo lopen en kwam zeer tevreden binnen in 50:14 na een – naar mijn idee – lekker opgebouwde 10km. Weer niet echt een supertijd, maar dat hoefde ook helemaal niet. Als ik dit zo kan doorzetten, dan ‘beloon’ ik mijzelf met de inschrijving voor de halve marathon in Zoetermeer eind september. Dat wordt dan mijn 5e wedstrijd-halve-marathon; ik heb er ook al 5 ‘gewoon’ als training gelopen. Verder dan die afstand ben ik nog nooit gegaan, misschien een nieuw doel……
De organisatie van de Woerdense Singelloop verdient complimenten voor dit evenement: alles was perfect geregeld. Volgend jaar zien ze me daar ijs en weder dienende weer!
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op dinsdag 3 juni 2014 17:13