Geplaatst door Voor deze gloednieuwe episode uit de onvolprezen Bob Evers-reeks reisde Uw dienstwillige dienaar gisteren af naar Rotterdam. Deze voorstad van Gouda staat er om bekend dat er tamelijk veel water rondwaart en dat voor diegenen die dat water willen oversteken er zoiets is bedacht (en gebouwd) als bruggen. Veel later kwam men op het briljante idee om zoveel mogelijk mensen zo snel mogelijk over die bruggen te laten lopen. Aldus ontstond de roemruchte Bruggenloop die gisteren alweer aan zijn 29e editie toe was.
Ditmaal waren de weersvoorspellingen voor het 15K hardloopfestijn in Rotjeknor bepááld niet slecht. Het zou maar liefst 10 graden worden – voor halverwege december helemaal niet onverdienstelijk – en er zou geen neerslag van betekenis vallen. Wèl moest het atletenvolk rekening houden met een straffe wind – zo hadden Marco Verhoef en diens weerkundige NOS-trawanten besloten.
Voor mij was deze Bruggenloop de laatste van een serie najaarsklassiekers. Over onder andere de illustere Erasmusbrug en de beruchte Van Brienenoordbrug zou deze wedstrijdloop gaan leiden – en ik had er veel zin in. Plaats van handeling, start en finish was het roemruchte Stadion Feyenoord, in de Volksmond ook wel De Kuip genaamd. De vaste bespelers van deze uit de kluiten gewassen tobbe was verzocht om zondag maar naar Alkmaar uit te wijken voor een wedstrijdje tegen een ander provinciaal clubje. Zo kon de Rotterdamse ArenA gebruikt worden waarvoor het ooit in 1937 was bedoeld, ontworpen en gebouwd: Het Hardloopen. Slechts zoo wordt men immersch Recht van Lijf en Leeden.
Als U mijn verhaaltjes wel eens vaker leest, dan kent U vast mijn rituelen ’s-ochtends vroeg op de Wedstrijddag des Heeren. Na het kruipen (dan wel jumpen) uit het warme mandje volgt een licht sportontbijt onder toevoeging van twee hard noodzakelijke koppen sterke koffie. Om dat laatste toe te lichten: er moet natuurlijk geen grammetje teveel worden meegezeuld tijdens een immers buitengewoon zware wedstrijdloop. Daar wou ik het verder bij laten.
Na dit alles storm ik naar boven richting looprek om de kleertjes voor die dag te selecteren en deze voor het overgrote deel ook maar meteen aan te doen. Dat overigens na een ferme plens water over het lijf en het schrobben van het kakement. Vervolgens het jasje recht, het dasje recht – en vader gaat op stap!
Halverwege mijn mars richting het Goudsche Station (nee geen kerkgangers met zwarte pakken en kerkgangsters met stemmige hoofdtooien dit keer) werd het mij gewaar dat ik mijn hardloophandschoentjes had vergeten. Mijn lief, die met mij mee marcheerde, bedacht zich geen moment, holde zo snel als zij kon richting huis, en kwam even later te fiets én gewapend met de running gloves zich melden op het station waar ik inmiddels was aanbeland. De lieverd!
De organisatie van de Bruggenloop en de NS waren na ampel overleg overeengekomen dat er vandaag geen (en ik herhaal: géén) treinen zouden stoppen op Station Rotterdam Stadion, en ook al niet op Station Rotterdam-Zuid. Dit vanwege werkzaamheden aan het spoor. Briljante planning! In plaats daarvan moesten dus vele duizenden lopers en fans in de reguliere RET-trams worden gepropt die vanaf Rotterdam Centraal (of vanaf Rotterdam Lombardijen) tot aan De Kuip zouden geraken. Zo ook schrijver dezes, die deze ellende wel had voorzien en dus bijtijds richting Rotterdam was vertrokken. Zo’n anderhalf uur voor het startschot arriveerde ik bij – en in – het stadion van 010.
Met zoveel tijd nog voor de boeg haalde ik eerst op het gemak het Bruggenloop-hardloopshirt op. Daarna in één beweging door naar het afgiftepunt voor de Led-lampjes. Omdat deze loop deels in de schemer en het duister wordt afgelegd krijgt elke deelnemer een van sponsorwege verstrekt groen led-lampje voor om de arm. Dit alles ter verhoging van de toch al zo immense feestvreugde die op deze blije dag in mijn hartje juichte.
Bij de startvakken voor de voetbaltempel was het één en al feestgedruis. Het gehele repertoire aan poppy kerstliederen schalde door immense luidsprekers, en in veel gevallen was het aantal beats-per-minute aanzienlijk opgehoogd om ons lopers vol adrenaline te stampen. In deze feeërieke atmosfeer bereidde ik mij voor op wat komen ging. In de catacomben van het stadion kleedde ik mij om en nam ik mijn gebruikelijke doses synthetische en organische doping in. Je moet tenslotte wát doen om een beetje fatsoenlijk vooruit te komen, nietwaar? Vervolgens waagde ik mij zoals zovelen aan wat inlooprituelen die tot doel hadden de hardloopspiertjes wat op te warmen.
Het werd mij wel steeds meer gewaar dat mijn maag niet prettig aanvoelde. Het was alsof er een blok op lag. Behoorlijk onprettig, en het maakte me ook wat onrustig. Ik had zoiets al eens eerder meegemaakt bij de Halve van Amsterdam in 2013, en dat was toen behoorlijk fout gelopen. En ook de misselijke (misselijkmakende?) episode van Woerden, waarover ik U een half jaar geleden berichtte, stond mij nog vers in het geheugen.
Tja, wat kon ik doen? Als ik een pijntje heb tijdens het lopen, dan beeld ik mij altijd in dat ik dat pijntje weghang aan een haakje. Een door mij zelf bedachte holistische therapie, die zijn oorsprong vindt in geen enkele leer of stroming of wat dan ook. Heel vaak heeft mij dat trucje al geholpen, en met dit maagprobleempje zou ik dat dan ook maar gaan doen.
Om klokslag twee over half vier werd de eerste – rode – startgolf weggeschoten. Hierin bevond zich ook ondergetekende die er gelijk maar flink de sokken inzette. Ik had mij bedacht dat ik vandaag iets leuks wilde neerzetten als afsluiter van het jaar, maar in ieder geval wilde ik onder de 1 uur 20 minuten eindigen.
Na 3.5 kilometer tempo maken door de Kop van Zuid/Feijenoord doemde dan de eerste echte puist op: de Erasmusbrug, ook wel De Zwaan genoemd. Die klim is – vond ik – zo vroeg in het parcours best te doen, alhoewel ik het door het aanvangstempo behoorlijk warm had en ik mijn maag steeds prominenter voelde protesteren. Dit laatste ondanks het reeds gememoreerde weghanghaakje.
In het stuk over de Maasboulevard – tot zeg maar 8 kilometer – bleef het hoge tempo gehandhaafd. Met deze snelheid was ik flink op weg naar een tijd rond de 1 uur 16 minuten, en dit zou een verbetering betekenen van het New-Era PR gelopen in Reeuwijk in maart. Maar die maag…….
Na 8 kilometer werd ik ook echt misselijk en moest de snelheid fors worden getemperd. Mijn hoop op een PR zag ik op dat moment in rook opgaan. En dat terwijl er nog een enorme kuitenbijter zat aan te komen.
Na twee kilometer zwalken begon op kilometer 10 het peloton aan de beklimming van de gevreesde Van Brienenoordbrug. Van vorig jaar wist ik nog dat die klim lang was. Een heel lange stijgende aanloop voordat je uiteindelijk op het brugdeel met zijn zo karakteristieke overkapping komt. Toen vond ik het heerlijk om te doen. Maar nu? Hoe zou ik met vijftien kilo beton in mijn maag in vredesnaam die berg moeten beklimmen?
Hoe het mogelijk is weet ik niet, maar tijdens de beklimming verminderde de maagpijn. En er kwam weer wat leven in mijn brouwerij. Ik zal niet beweren dat ik daar fluitend naar boven liep, maar het ging een stuk gemakkelijker dan gevreesd! Op de foto’s die door de organisatie op de brug werden gemaakt ben ik zelfs grijnzend waar te nemen. Who’d have thought!
Na de schitterende klaverbladdraai beneden aan de brug was het nog een viertal kilometers stampen richting die vermaledijde eindstreep bij dat vermaledijde stadion. Maar de door de afdaling gegenereerde snelheid kon heel aardig worden volgehouden in het laatste gedeelte. En zo kon het zijn dat ik met een grote grijns over de finishmat schreed in een netto tijd van 1:20:31. Gezien de maagperikelen was dat een tijd waar ik onmogelijk ontevreden over kon zijn!
Ik zal U verder maar de verhalen over propvolle kleedruimtes, propvolle trams en dito treinen besparen. Dat hoort nou eenmaal bij het barre bestaan van een hardloper. Ik heb alweer een prachtige dag beleefd te midden van al mijn collega-atleten en -atletes. We hebben Rotterdam én De Kuip laten zien dat ook daar één keer per jaar topsport mogelijk is.
Dit alles indachtig de legendarische Oud-Hollandsche strijdkreet:“Toegezzer Wie Biet ze Bridsjes”
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op maandag 12 december 2016 22:49