Geplaatst door Mijn vertaling op 8 maart 2021 van ‘The Hill We Climb’, geschreven door Amanda Gorman.
Ter inspiratie.
Als de dag komt dat wij ons afvragen:
Waar kunnen wij licht in de oneindige schaduw vinden?
Het verlies dat wij dragen
Een zee die wij moeten doorwaden
We trotseerden de gevaren
We leerden dat stilte niet altijd vredig is
En dat normen, en begrip
Van wat recht is,
Niet altijd rechtvaardig zijn
En toch is de dageraad aan ons
Ook al voor wij het wisten
Hoe dan ook: we doen het
Hoe dan ook hebben we getrotseerd en gezien
Een natie die niet gebroken is
Maar die domweg niet af is
Wij, nazaten van een land en een tijd
Waar een mager zwart meisje
Afstammend van slaven en opgevoed door een alleenstaande moeder
Ervan kan dromen president te worden
En nu dit voordraagt voor ook zo iemand
En ja wij zijn verre van gepolijst
Verre van ongerept
Maar dat betekent niet dat wij
Streven naar het vormen van een perfecte verbinding
We streven naar het scheppen van nuttige verbinding
Om een land te componeren dat zich committeert aan alle culturen, kleuren
Karaktereigenschappen en toestanden van mensen
En dus richten wij onze blik niet op wat tussen ons staat
Maar op wat voor ons staat
Wij dichten de kloof omdat we weten dat de toekomst voorop staat
En dat we onze verschillen opzij moeten zetten
Wij leggen onze wapens neer
Zodat we onze armen kunnen uitstrekken
Naar elkaar
Wij willen kwaad voor niemand en harmonie voor allen
Al zou de wereld alleen maar zeggen dat dit waar is
Dat we groeiden, zelfs terwijl we rouwden
Dat we hoopten, zelfs terwijl we pijn leden
Dat we probeerden, zelfs terwijl we moe waren
Dat we voor altijd verbonden zijn, overwinnend
Niet omdat we nooit meer verlies zullen kennen
Maar omdat we nooit meer verdeeldheid zullen zaaien
Het heilig boek leert ons om ons voor te stellen
Dat een ieder zal zitten onder een eigen rank en vijgenboom
En dat niemand de ander bang maakt
Als wij het voor onszelf gaan waarmaken
Dan zal overwinning niet in het gevecht liggen
Maar in alle bruggen die wij gebouwd hebben
Dat is de belofte om in te lossen
De heuvel die wij beklimmen
Als we het maar durven
Het is omdat ‘Amerikaan zijn’ meer is dan een trots die wij overerven
Het is de geschiedenis waarin wij stappen
En hoe we deze herstellen
We zagen een kracht die onze natie zou verscheuren
In plaats van het te delen.
Die ons land zou vernietigen omwille van het vertragen van de democratie
En deze poging slaagde op een haar na
Maar hoewel democratie tijdelijk kan worden vertraagd
Kan zij nooit voorgoed worden verslagen.
In deze waarheid,
In dit geloof, vertrouwen wij
Want terwijl wij blikken naar de toekomst
Blikt de geschiedenis naar ons.
Dit is de tijd van verlossing
Die wij bij aanvang vreesden
Wij waren niet voorbereid de erfgenamen te zijn
Van zo’n afschrikwekkende tijd
Maar daarin vonden wij de kracht
Om een nieuw hoofdstuk te schrijven
Om onszelf hoop en vreugde te bieden
Dus terwijl we ons ooit afvroegen,
Hoe we ooit rampspoed konden overwinnen
Vragen we ons nu af
Hoe rampspoed óns ooit kon overwinnen
Wij zullen niet teruglopen naar wat was
Maar ons bewegen naar wat zal zijn
Een land dat is beschadigd maar dat heel is
Welwillend maar stoutmoedig
Krachtig en vrij
Wij laten ons niet beïnvloeden
Of verstoren door intimidatie
Omdat wij weten dat onze passiviteit en onbeweeglijkheid
De nalatenschap voor de volgende generatie zal zijn
Onze blunders worden hun lasten
Maar één ding is zeker
Als wij vergiffenis mengen met kracht
En kracht met recht
Dan wordt liefde onze nalatenschap
En verandering het geboorterecht van onze kinderen
Dus laten wij een land achterlaten
Beter dan het land dat voor ons werd achtergelaten
Met elke ademstoot uit mijn gebronste borst
Zullen wij deze gewonde wereld omzetten naar een wonderbaarlijke
Zullen wij opstaan van de gouden heuvels van het westen
Zullen wij opstaan van het verwaaide noordoosten, waar
Onze voorvaderen de revolutie ontketenden
Zullen wij opstaan van de door meren omgeven steden in het mid-westen
Zullen wij opstaan van het zonovergoten zuiden
Wij zullen herbouwen, verzoenen en herstellen
En in elke bekende schuilplaats van onze natie en
In elke hoek die wij ons land noemen
Zal onze diverse, prachtige mensheid bovendrijven
Gelouterd en schitterend
Als de dag komt dat wij uit de schaduw stappen
In vuur en vlam en onbevreesd
Zal de nieuwe dageraad bloeien als we het bevrijden
Want licht is er altijd
Als we maar dapper genoeg zijn om het te zien
Als we maar dapper genoeg zijn om het te zijn