Met een knipoog naar, en een buiging voor, de meester…
Langs de Breevaart….. Naar: ‘Oude Maasweg – Amazing Stroopwafels’ (Leon Russell/Wim Kerkhof)
Lopend op het
fietspad langs de lange vaart
Zonlicht brandend op mijn kop
Ik zal nu maar eens langzaam gaan versnellen
Ben aardig moe maar geef niet op
Als een bosweg ligt het smalle pad
Tussen hoge bomen door
Ik heb gevoelens van gelatenheid
Loop ik hier nu op dood spoor?
Nergens te gaan – hier te kort, daar te breed
Ik draaf almaar door en ik verzacht zo het leed
Dat ik je nooit meer zie
Reeuwijkse Plassen Elegie
Ik loop hier
langs de Breevaart in de middagzon
Warmte knijpt de adem toe
Ik zal nu wel naar huis toe moeten zwoegen
Want ik ben al behoorlijk moe
In de verte zie ’k de Blauwbrug staan
Die komt langzaam dichterbij
Ik zie de coaches op hun fietsen
Van de roeiers vlak naast mij
Ik loop wel door maar ik kan nergens heen
De zon schijnt nog fel en ik voel me zo alleen
Nu ik je nooit meer zie
Langs de Breevaart kwart voor drie
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op woensdag 11 juni 2014 22:18