Geplaatst door Gekweld door een
lichte liesblessure, opgelopen eind juni op een Goudse Runners-training, heb ik
het de laatste tijd een beetje rustiger aan gedaan.
Na een weekje complete stilstand begon ik voorzichtig weer uit de schulp te
kruipen met korte trainingen van ten hoogste 5 kilometer, met aanvankelijk een
zeer bescheiden tempo.
Na een week of twee liep ik qua lies gelukkig weer helemaal pijnvrij maar bleef
ik toch voorzichtig en liep ik wellicht iets te verkrampt, waardoor ik overal
en nergens weer kleine pijntjes kreeg. Maar ook dat is inmiddels helemaal
verdwenen.
Na een – gezien de grote hitte (30 graden) – vlotte Goudse Runners 3km testloop op 19 juli had ik gelukkig weer het gevoel ‘back on track’ te zijn.
Letterlijk in de nacht van (afgelopen) zaterdag op (afgelopen) zondag besloot ik, al woelend in mijn mandje, de juli-editie van de 3Plassenloop (5km) van de Roadrunners Zoetermeer te gaan lopen. Ik had daarvoor 4 redenen bedacht:
- Ik moest toch één dezer dagen in Zoetermeer zijn om wat aan mijn dochter af te geven
- Als oud-Roadrunner uit Zoetermeer vind ik het wel leuk om af en toe even de oude loopmakkers en de gewijde loopgronden te bezoeken
- Ik wilde weer wat ‘wedstrijdritme’ opdoen, en deze loop is daarvoor uiterst geschikt
- Er zouden deze ochtend twee Roadrunners worden herdacht, van wie ik er één heb gekend
Het was bewolkt maar al erg warm toen ik om ongeveer 9:30 uur bij het Roadrunners clubhuis aan het Noord-AA meer arriveerde. De inschrijving was snel gedaan, het startnummer was al even snel opgespeld, zodat ik al voor 10’en (de loop begon om 10:30 uur) aan het inlopen was. Pfffffoe wat was het warm en vooral benauwd, en dat al tijdens de dribbel en de warming-up oefeningetjes.
Toen op tijd weer
terug naar het startpunt voor de plechtigheid. Eén van de leden van Roadrunners
Zoetermeer had de onbeschrijflijke pech gehad om met haar man en 296 anderen in
het ramptoestel MH17 naar Maleisië te vliegen, de vlucht die helaas nooit aankwam…
Een ander lid was zeer onlangs in zijn slaap overleden, hij werd 80 jaar en was
de nestor van de Roadrunners – dat laatste was hij al in de tijd dat ik daar
lid was (2003-2005).
Aan deze twee mensen werd deze loop opgedragen, er werd een toespraak gehouden,
een gedicht voorgelezen en een minuut stilte gehouden, allemaal bijzonder
indrukwekkend.
En zoals de organisator na afloop daarvan treffend zei: ‘tja laten we dan nu
ook nog maar wat gaan lopen….’
Al tijdens de plechtigheid waren de laatste wolken weggeschoven en stonden wij in de volle zon. Het zou een zware loop worden…
Iets na half elven werden wij dan ‘weggemisthoornd’ (wegschieten leek ook hier niet op zijn plek). Ik besloot van begin af aan er maar een aardig tempo in te gooien, het was tenslotte ‘maar’ 5km dus dat moest te overzien zijn…. Bovendien wilde ik bewust op mentale weerbaarheid trainen, op afzien dus. Nou dat laatste lukte wonderwel Het parcours was voor het overgrote deel onbeschut, zodat het zonnetje mijn kalende kruintje van een prachtig rood kleurtje voorzag en de warmte voor een bijna onaanvaardbaar vochtverlies zorgde. Ja, dat was wel eventjes afzien….
Toch ging het lekker! In de eerste honderden meters van de loop schoten er nog wel een paar mensen langs mij heen (ik startte niet helemaal vooraan), maar daarna passeerde er niemand meer en kon ik, net zoals in de Goudse Houtloop, sommige te snelle starters één voor één oprapen.
Met een klein eindsprintje passeerde ik de finish in een brutotijd van 23:36 en daar was ik eigenlijk gezien de omstandigheden best tevreden mee!
Beste
Roadrunners, het was leuk om weer eventjes in jullie midden te vertoeven en
weer iets van die oude sfeer op te snuiven, dat ga ik vaker doen.
Jullie zijn nog altijd een mooie club en een fijn stel mensen, het eerbetoon
gisteren is daar een treffend voorbeeld van. De organisatie van de loop was als
altijd super. Dankjulliewel!
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op maandag 28 juli 2014 14:33