Geplaatst door Bij de Lotto en de Postcodeloterij win ik hardnekkig niet(s), maar bij de Grote Looptijden.nl Verloting was het ineens raak! Het toeval, of het lot zo U wilt, speelde mij een startbewijs voor de 4EM Damloop by Night in handen. Nou was dat allemaal niet zó toevallig: er waren 200 kaarten weg te geven en de respons was zodanig dat alle aanmelders in de prijzen vielen, maar dat terzijde. Niettemin: dankjulliewel Asics en Looptijden.nl voor deze unieke kans om te schitteren op het grote Zaansche Hardlooptooneel!
En dus toog de schrijver dezes op zaterdagnamiddag 20 september per trein naar Zaandam, of Saandam soals se daar segge.
Het was een
sonnige (OK ik zal er nu mee ophouden) en tamelijk warme en benauwde middag,
dus dat beloofde wat! Ik was aan de vroege kant; dat vind ik altijd wel
prettig. En dus had ik alle tijd om rustig door de stad naar de start area te
spazieren. Maar krimmenéle wat is DIT een lelijk stukje wereld! Het oog werd
direct na het verlaten van het afzichtelijke stationsgebouw al verblind door
een monsterlijk bouwwerk dat de architectuurtoets ongetwijfeld niet heeft
ondergaan – anders had het deze nóóit doorstaan. Zie de bij dit artikel
meegeleverde foto. Het gedrocht, waarin onder andere een hotel is gevestigd,
moet een indruk geven van al die schattige Zaanse Huisjes (nee niet die Albert
Heijn-koekjes) die ooit op die plek zullen hebben gestaan.
Gelukkig kunnen we nog naar de Zaanse Schans of naar Google->Afbeeldingen om
de originelen te bekijken.
Gezellig keuvelend met een paar anderen die ook per sé op tijd wilden zijn liep ik vervolgens langs de Gedempte Gracht – er stroomt evenwel gewoon nog water door, maar dat zal allemaal wel aan mij liggen. Ook deze shopping area is bepaald geen lust voor het oog, to say the least. In de verte was het finishgebied te ontwaren, ook leuk, maar wij moesten/wilden naar het Dam-tot-Dampark, geen idee waarom, om van daaruit richting startvakken te gaan.
Over het Dam-tot-Dampark kan ik kort zijn: daar gebeurde voor aanvang van de loop feitelijk helemaal niets! Ik weet niet hoe het later op de avond en de dag erna eraan toe is gegaan, maar al wat ik zag was een hoop sponsortenten die allemaal leeg waren, er was een enkel verkoopstalletje van hardloopkleding, er stonden veel toiletten en een overdaad aan massagetenten, en ondertussen werd de argeloze bezoeker getrakteerd op pompende herrie die je nauwelijks muziek zou mogen noemen. Een tamelijk oninspirerende plek dus. Gauw maar plassen, omkleden, banaantje eten, watertje drinken, schoenen nog eens strikken inclusief dubbele knoop, kortom tijd doden. En nog eens maar eens plassen voor de zekerheid, u als Verstokt Wedstrijdloper/-loopster kent dat wel.
Even voor zevenen trokken de eerste lopers naar de startvakken. Wij als winnaars mochten starten in het eerste en voorste startvak, het Blauwe Business vak. Wij waren, zo bleek mij achteraf, tot heuse Businesslopers voor Asics gebombardeerd!. Ze moeten mij bij Asics dan maar niet kwalijk nemen dat ik al jaren geleden de overstap van hun merk naar Saucony heb gemaakt…
Om half acht scherp zouden wij Businesslopers als eersten starten. Eenmaal aangekomen in het startvak bleken de mannen van de vrouwen te moeten worden gescheiden om zodoende twee startrijen te vormen. De diepere gedachte achter die onzin was dat er tijdens de warming up zonodig een ‘Battle of the Sexes’ moest worden uitgevochten. Je verzint het niet, echt niet…. Wie schreeuwen, zwaaien en dansen het hardst onder aanvoering van een viertal luidruchtige sportschooltypjes en begeleid door een oorverdovende house-noten-balken-brij? De Vrouwtjes of de Mannetjes?? Ja hoor…. Ik overwoog heel kort om het startvak te verlaten, maar vond toch dat ik even dapper moest zijn. Er zou tenslotte een moment komen – de start – dat deze waanzin zou stoppen. De vrouwen wonnen overigens – dit geheel door mijn toedoen.
Dan de race: het was
in het begin weer onvoorstelbaar druk, vooral toen de mannen- en vrouwenstromen
‘merged as one’. Lekker in je ritme komen was er dus niet bij. Dat was verder
allemaal niet zo erg: ik liep hem toch alleen maar als training, bovendien was
ik afgelopen woensdag door mijn rechterhoef gezakt (probeer maar eens te gaan
lopen met een slapende voet – daar kan ie niet tegen). Reden te meer om het
rustig aan te doen.
Op zich was het een best grappig parcours, met veel drukbevolkte straatjes, een
tweetal heuse brugbeklimmingen, veel water – we liepen onder andere over een
eiland – en grote mensenmassa’s bij de finish. Ja Dam-tot-Damlopers: óók al op
zaterdag!
Ik voltooide de 4 Engelse Mijlen in een tijd van 33:10. Dat geeft wel aan dat ik het rustig aan had gedaan; desalniettemin las ik tot mijn verbazing in de uitslagen dat ik daarmee 181e van de in totaal 1146 Businesslopers was geworden. Dan hadden ze het blijkbaar allemáál rustig aan gedaan….
Het bleek zelfs dat de Asics Businessgroep, waarin ik (at random) was ingedeeld, de 3e plaats had veroverd in het Overall Business Klassement! Kijk en dan beteken je opeens wat hè?
Alle festiviteiten en opgeblazen heisa in de grote Asics Sponsortent rondom die behaalde topprestatie heb ik verder niet meer meegemaakt: terwijl in Zaandam de laatste lopers nog aan het finishen waren (die deden het namelijk wel héél rustig aan) was ik al weer lekker terug in Gouda om de rest van de avond amechtig en in totale lethargie op de bank door te brengen. Home Sweet Home!
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op maandag 22 september 2014 00:01