Debuterende Dochter op de Geuzenloop

Geplaatst door

Vandaag, zondag 28 september, was de dag waarnaar mijn oudste dochter Jantine lang had uitgekeken. Op deze dag ging zij haar hardloopwedstrijd-debuut maken! Gekozen werd voor een thuiswedstrijd in haar geboorteplaats Zoetermeer, de Geuzenloop over een afstand van 5 kilometer. Om haar tijdens dit debuut te vergezellen was haar vriend Maarten ‘for the occasion’ vanuit Groningen naar de Randstad afgereisd. Hij loopt wel vaker (en mogelijk ook sneller), maar hij zou de gehele race bij Jantine blijven, zo was tussen hen beiden afgesproken.

Jantine in afwachting van haar debuut!

Jantine’s pappie liep ook de Geuzenloop vandaag: ik had mij ingeschreven voor het 10km-festijn. Helaas was ik niet echt fit-to-run. Al een week lang voelde ik mij grieperig en vermoeid, bovendien speelde een op een stomme manier opgelopen voetblessure mij nog danig parten. Zie hiervoor mijn Zaandamse verslag. Toch wilde ik coûte-que-coûte aan de start verschijnen. Het debuut van mijn dochter wilde ik hoe dan ook niet missen. En mijn eigen race: ach ik zou wel zien waar het op ging uitdraaien.

Maarten en Lianne

Zo’n anderhalf uur voor de start troffen Jantine, Maarten, Lianne (mijn jongste dochter) en ik elkaar bij het Centrum voor Kunst en Cultuur (CKC) waar de startnummers konden worden afgehaald. We waren lekker op tijd: Jantine, maar vooral Maarten, had ik al een tijdje niet meer gezien, en zo konden we gezellig samen startnummertjes spelden, omkleden, koffie drinken en inlopen. De 10km startte 10 minuten voor de 5km; ik zou dus niets van hun race meemaken doordat ik zelf al die tijd aan het lopen zou zijn.

V.l.n.r. Lianne, Tobatleet, Jantine, Maarten

Intussen was de sluierbewolking boven Zoetermeer aan het oplossen zodat een stralend zonnetje tevoorschijn kwam. Ook liep de temperatuur gestaag op: was het ’s-ochtends bij het opstaan nog 11 graden, binnen de kortste keren was deze temperatuur ruim verdubbeld. Het was inmiddels half een, en wij waren er klaar voor! Nog even voor de laatste keer toiletteren en huppekee naar het startvak.

Vlak voor mijn start namen wij ontroerd afscheid van elkaar: wij zouden elkaar na een klein uur weer terugzien en dan zou alles duidelijk zijn. Lianne had al onze valuables in haar tas gestoken, dat voelde safer dan de spulletjes achterlaten in de rugzakken in het CKC.

Om 12:50 werd ik weggeschoten (het schieten is weer helemaal in lijkt het wel). Het was voor mijn doen veel te warm geworden en daarom zette ik een niet al te hoog maar gestaag tempo in.

Jantine en Maarten ‘in action’

Om 13:00 scherp werden Jantine en Maarten weggeschoten. Wat ik hierover verder vertel is uit overlevering. Ook zij vonden het (te) warm, maar alla: bij hen zou het lijden slechts een half uur of daaromtrent duren. Getweeën kozen zij een comfortabel tempo. Het ging allemaal redelijk gemakkelijk, en doordat er veel kamikazestarters waren hadden zij het geluk dat ze along the way de nodige mensjes konden inhalen, dat werkt altijd bemoedigend. Allebei hadden ze op het eind een lekkere sprint over. Bij Maarten lag dit voor de hand, bij Jantine wat minder maar dat moet haar wél erg goed gedaan hebben. Met een voor Jantine mooie netto debuuttijd van 34:03 kwam het happy lovin’ couple over de finish.

Zwoegen op de brug

Ikzelf had het inmiddels achterlijk warm. In de loop der jaren ben ik dat steeds minder comfortabel gaan vinden. Het breekpunt van de 10km race was na 6.5km de voetgangers-/fietsersbrug over de A12 én de daarnaast gelegen spoorbaan. Die brug moest over een op de Alpe d’Huez gelijkend haarspeldbochtentracé worden beklommen. En dat in de blakerende zon en warmte. Je zag hier menigeen kapotgaan, en ook ik had het daar eerlijk gezegd niet al te breed. Hier ging zich mijn wat mindere conditie wreken.

Afzien boven de A12

De laatste kilometers gaven verval te zien. Je kon erop wachten. En toen ik ook nog wat lichte krampverschijnselen kreeg na 8.5km ging de snelheid er al helemaal uit. Pas in de laatste 150 meter kon ik er nog een klein sprintje uitpersen, maar ik kwam behoorlijk gesloopt over de finish in een netto tijd van 52:33.

Maar dan Lianne… Die lieverd stond aan de finish met bloemen voor ons alle drie! Ja dan zeur je niet meer over een matige tijd, toch? Was getekend: een supertrotse (schoon-)vader!

Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op zondag 28 september 2014 23:24

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.