Geplaatst door Na de Geuzenloop van vorige week stonden er voor mij geen wedstrijdlopen meer op het programma. In de afgelopen 5 weekeinden had ik 4 georganiseerde lopen gedaan, dus het was zolangzamerhand een wekelijkse routine gaan worden. Het maakte dat ik mij afgelopen week knap ongemakkelijk en onrustig begon te voelen. Zou ik tóch niet weer een loopje plannen? Eigenlijk had ik daar wel zin in – en behoefte aan – na de positieve split en matige tijd in Zoetermeer: er moest toch iets van rehabilitatie gaan plaatsvinden vond ik zo!
En dus
raadpleegde ik afgelopen week de Looptijden.nl hardloopkalender en mijn oog
viel op de Langs de Gouweloop in Waddinxveen. Een loop over 5, 10 of 15
kilometer deels langs de Gouwe tussen Waddinxveen en Boskoop. Het evenement
werd georganiseerd door de plaatselijke atletiekvereniging SC Antilope – een
naam die mij altijd onbedaarlijk doet glimlachen.
Je noemt je atletiekvereniging niet SC Cheetah, SC Gazelle of SC Jachtluipaard
– nee je noemt het SC Antilope! Ge-wel-dig!!
De voorinschrijving sloot vrijdag om middernacht. Om vijf voor twaalf bewoog mijn vinger zich besluiteloos boven de Enter-toets van Inschrijven.nl. Zou ik het doen of zou ik het niet doen? Als ik zo door zou gaan met inschrijven dan zou ik voor ik het wist 52 wedstrijdjes per jaar lopen! Maar déze wilde ik wel graag doen – het was dichtbij Gouda, de route was niet onaardig, en ik had nog iets recht te zetten. Beslissing genomen: 10 kilometer zou het worden. Ik sloot mijn ogen en liet mijn rechter wijsvinger op de Enter-knop neerdalen. Het was één minuut voor middernacht…
De teerling was geworpen! En dus stapte ik vanmorgen bijtijds mijn warme mandje uit om mij voor te bereiden op alweer een hardloopfestijn! Ongeveer een uurtje van tevoren arriveerde ik bij de gewijde gronden van SC Antilope. Het was weliswaar zonnig, maar een stuk frisser dan vorige week. Ook stond er een behoorlijk briesje, dat ons vooral op het stuk langs de Gouwe vol in het gezicht zou blazen. Toch leek het heerlijk hardloopweer, misschien wel het laatste loopje dit jaar in shorts en één shirtje.
Na het ophalen van mijn startnummer speldde ik dit op, kleedde ik mij om, deed ik mijn plasje en begon ik op de atletiekbaan aan een paar inlooprondjes. Inmiddels had ik al wat bekenden gezien, onder wie één van mijn collega’s van de zaterdaggroep van de Goudse Runners die de 15km zou lopen. Na wat socializen met deze en gene bracht ik nog een half banaantje en wat water in, en toog ik vol gezonde wedstrijdspanning naar het startvak.
De 10km startte om 13:30 scherp met (jawel!) het lossen van het startschot. Dat schieten is weer helemaal terug op de kaart, ik merkte het vorige week al op. Ik koos een niet al te hoog tempo, want ik wilde persé een comfortabele 10km lopen. Tot mijn verrassing en groot genoegen ontstond er snel een groepje van 6 personen die zich conformeerden aan het tempo dat ik aangaf. Ik vind dat haaswerk altijd wel lekker: het is voor mij ook een goede motivatie en het dwingt mij eigenlijk om lekker constant te lopen. Niks mis mee dus. Maar het GING ook lekker, dat had ik eigenlijk al snel na de start in de gaten.
Na ongeveer 6 kilometer schakelde ik een tandje bij. Wat een machtig gevoel was dat, dat had ik de laatste tijd niet zo goed gekund. Twee vrouwen uit mijn oorspronkelijke groepje wisten dit nieuwe tempo aanvankelijk te volgen. Maar toen ik na 8 kilometer nóg een stukje versnelde was het verzet van beide dames snel gebroken. Die laatste 2 kilometer liep ik dus alleen en kon ik mij wijden aan het oprapen van tal van lopers die te snel gestart waren. Zo bleef het tempo lekker constant en kostte het mij niet al te veel moeite om het laatste stuk door te komen.
Met een forse eindsprint in de laatste 200 meter kwam ik over de finish in een netto tijd van 51:07 – anderhalve minuut sneller dan tijdens de Geuzenloop. Maar beter dan dat nog was het gevoel dat ik er aan overhield. Ik voelde mij lekker, herstelde snel en herkreeg een enorme dosis (zelf-)vertrouwen, iets wat ik in Zoetermeer een beetje kwijt was geraakt. Misschien was ik vorige week écht niet fit – zo voelde het ook wel. Maar als je dan tóch besluit te gaan lopen en het wordt zó’n moeizame tocht, dan laat het ook wel mentaal zijn sporen na. Vandaag is dat gelukkig weer helemaal teniet gedaan! Ik heb er ook vertrouwen in dat de snelheden in de nabije toekomst nog een stuk verder omhoog kunnen.
De twee dames die mij het langst hadden kunnen volgen spraken mij vlak na hun eigen finish aan. Ze waren allebei door het haaswerk gelanceerd naar tijden die ze vooraf niet voor mogelijk hadden gehouden. Daar waren zij best dankbaar voor. Díe kon ik in mijn zak steken!
Het was een mooie loop daar in Waddinxveen/Boskoop, ik ben blij dat ik er aan heb meegedaan. De organisatoren van SC Antilope en de vele vrijwilligers verdienen een groot compliment voor de manier waarop zij deze wedstrijd in goede banen hebben geleid! Volgend jaar sta ik zeker en vast weer aan de start!
Maar wat ik het komende weekeinde ga doen……….
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op zondag 5 oktober 2014 21:06