Geplaatst door Sommige lezertjes zullen het zich wellicht nog herinneren. In één van mijn Looptijden-kletsverhaaltjes uit 2014 kondigde ik het al aan: ooit zou ik mij zelfstandig als haas gaan vestigen. Drie jaar lang groeide er het nodige gras over. In die tijd vervulde ik slechts tweemaal tijdens een wedstrijdloop de hazenrol met telkens mijn goede loopvriend Arranraja als slachtoffer. Begin september j.l. ging the bullet dan eindelijk through the church….
….en dan ga je natuurlijk als eerste op zoek naar een passende naam. Na lang wikken en dito wegen kwam ik uiteindelijk uit op iets wat wel een vondst kan worden genoemd, al zeg ik het zelf. ‘Beun de Haas’ zou het worden. Een geuzennaam vond ik, en buitengewoon geschikt voor mijn nieuwe professie.
De Kamer van Koophandel dacht daar heel anders over. “Die naam hebben wij reeds vergeven”, zo hoorde ik een brave employee van dit zelfstandig bestuursorgaan door de telefoon mompelen. Hmmm zó kon ik dus niet in het Handelsregister terecht. Wel een beetje een teleurstelling.
Verder nadenken dan maar weer. Twee dikke joints en een halve fles malt whisky verder kreeg ik plots de ultieme ingeving. Briljant in al zijn eenvoud. ‘Beun de Haan’, dat zal toch nog niemand hebben bedacht? Nou nee, zo vernam ik bij de KvK, zoiets hadden ze inderdaad nog nóóit gehoord. Dus hoppa, registreren, leges betalen en mijn kostje was gekocht – zo bedacht ik mij in alle staten van opwinding en euforie.
Na deze formele handelingen konden terstond de eerste schreden op het hazenpad worden gezet. Nu nog een gewillig eerste slachtoffer zien te vinden voor mijn beunhanerij. Die werd al snel gevonden in de persoon van mijn goede kennis Anja. *)
Anja had zich tijdens één van de GR-trainingen, die ik zoals bekend twee maal weeks tot mij neem, laten ontvallen dat zij bij de roemruchte Goudse Singelloop graag een tijd van 55 minuten (en liefst daaronder) wilde gaan lopen op de 10km. Voor een recent gevestigd zelfstandige was dat natuurlijk spekkie naar het bekkie. Zonder dralen bood ik haar mijn diensten aan. En omdat ik mij nog in de opstartfase van mijn zelfstandig ondernemerschap bevind, zou ik die diensten leveren tegen sterk gereduceerd tarief.
Vrijdag 8 september was de Grote Dag voor Anja. Het regende werkelijk de hele dag katten en honden, dus zag het er bepaald niet perfect uit voor mijn debuut als professionele pacer. Toch lieten zowel haas als haas-object zich niet door de grillen van Pluvius uit het veld slaan. Wat Anja zoal aan voorbereiding deed die dag weet ik niet – we zouden elkaar pas een half uur voor de start ontmoeten op het start- en finishterrein aan de pythagoreske (..) Goudse Markt en tijdens de warming-up het strijdplan verder verfijnen.
Zelf had ik des middags samen met mijn lief na het afhalen van het startnummer een tafeltje geboekt bij etablissement ‘De Pannenkoe’ – en raadt Ú nou eens waar die in gespecialiseerd zijn! Wij nuttigden de delicatesse enige uren voor de start, zodat de toch wat vullende substantie bijtijds kon zakken en het verteringsproces al enigszins gevorderd zou zijn.
Om klokslag vier
voor zes in de namiddag toog ik richting Goudse Binnenstad voor de jaarlijkse
beproeving door talloze straatjes en stegen, en langs een enkele singel. De
naam ‘Singelloop’ is eigenlijk buitengewoon ongepast voor dit hardloopfestijn,
maar enfin laat ik daar maar eens een keer over ophouden. Het was immers weer
bijzonder gezellig met al die Goudse (en talloze andere) Runners die hun
kunstjes gingen vertonen over – naar keuze – de 3.5, 7 of 10 kilometer.
Zoals te doen gebruikelijk had ik ook dit jaar een startnummer
overgenomen/ingepikt van een ander. En zo had ik – na Paul, Sietske en Gerrit –
dit keer de welluidende naam Jimi op mijn borst gespeld staan. En nee, dat was
niet van Jimi Hendriks, ofschoon ik dat wel leuk gevonden had.
(met beter weer dan ditmaal)
In de inmiddels uitzinnige menigte rondom het fraaie stadhuis op de markt ontwaarde ik Anja, die zichtbaar gespannen wat kniehefjes en hakkenbilletjes aan het doen was. Het was ook niet niks, 55 minuten. En Anja kennende besefte ik eigenlijk wel dat dat een wel héél ambitieuze tijd was. Maar ja, opdracht is opdracht, Befehl ist Befehl, afspraak is afspraak: 55 minuten zou het worden.
Het strijdplan was simpel. Er moesten drie ronden worden gelopen, en als we streefden naar een verdeling van 19, 18 en 17 minuten per ronde dan zou het toch moeten lukken, zo dachten wij in ons jeugdig optimisme. Met dat schema konden we ons zelfs nog wat verval veroorloven. Ik liet mijn Garmin een kwartier van tevoren al een mooie satelliet uitzoeken – het kreng doet er eindeloos over om zo’n kunstmaan te pakken te krijgen. Eén minuut voor aanvang was het eindelijk bingo en konden we van start gaan.
De start was zoals gebruikelijk rommelig. Het kost bij deze loop altijd wel twee kilometer vooraleer je een beetje in je ritme kan komen. Op zich lagen we op koers, maar ik kon aan Anja zien dat het niet 100% ging. Het strakke en nauwkeurige tempo in de eerste ronde kon helaas niet worden volgehouden, zo bleek eigenlijk al snel. En een pittige versnelling in de twee volgende ronden bleek al vroeg onhaalbaar. Toch kachelden we gestaag en gelijkmatig door, maar wat ik niet meer deed was de gelopen tijden per kilometer doorgeven – dat zou haar alleen maar frustreren en demotiveren. Nu liepen we een tempo dat voor haar best pittig, maar wel goed te doen was. Zo gingen we het maar tot het einde volhouden, en dan zouden we daarna wel zien wat we van het resultaat zouden vinden.
Voor mijn eigen gevoel gingen de rondjes heerlijk relaxed en gelijkmatig. Waar het tijdens eerdere edities altijd enorm douwen, rammen, stoempen en harken werd – en dat met zeer uiteenlopende resultaten – kon ik nu afgezien van mijn taken als haas ook nog lekker om me heen kijken en genieten van de aanmoedigingen van het talrijke publiek. Want tjonge, wat waren het er weer veel en hoe dapper hadden zij allemaal wind en weer getrotseerd. Ik kan uit ervaring melden dat het als hardloper een stuk comfortabeler is om door de regen te lopen dan als doorweekte toeschouwer aan de kant te staan.
Nieuwehaven, 1e editie Singelloop 
Turfmarkt, 1e editie Singelloop 
Naaijerstraat, 1e editie Singelloop
Met nog een mooi sprintje stoven Anja en ik tegelijkertijd over de finishmatten in een netto tijd van 57:27. Mijn allerliefste supporter stond daar om ons beiden op te vangen. En toen kwam de hoge hoed uit de mouw: Anja was eigenlijk al héél blij met haar eindtijd! Diep in haar hart had zij opgezien tegen die 55-minutenuitdaging. Het resultaat van ietsje meer dan 2 minuten daarboven stemde haar buitengewoon tevreden, sterker nog: ze vertrouwde me zelfs toe dat zónder het haaswerk haar tijd waarschijnlijk niet onder het uur was uitgekomen. Die kon ik in mijn zak steken! En zo waren we allemaal heel blij en tevreden en zag de wereld er weer een stukje mooier uit.
- ) Op verzoek van betrokkene is de naam Anja gefingeerd. Elke gelijkenis met mijn GR-trainster Karin berust op louter toeval.
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op dinsdag 19 september 2017 22:58