Gewoon Genieten bij de Goudse Runnersloop

Voor het eerst sinds vele weken stond er vandaag geen wedstrijdloop op het programma. Na in 7 weekeinden maar liefst 6 tijdgeregistreerde loopjes te hebben afgewerkt kon ik mij vanochtend eens lekker opmaken voor een gezellige duurloop bij mijn ‘eigen’ Goudse Runners!

Twee keer per jaar houdt de loopgroep een dergelijk evenement, waarbij de loper kan kiezen uit afstanden van 6, 8 en 14 kilometer. Ik koos (zoals altijd) voor de langste afstand, die overbrugd zou worden met een constante snelheid van om en nabij de 6 minuten per kilometer. Na al die 10km tempolopen van de afgelopen weken werd dit nu weer eventjes relaxen (U en ik weten: alles is relatief…).

Om een uurtje of zeven sprong ik – daartoe gestimuleerd door de wekker – verheugd op uit mijn warme nestje! WOW, had ík er even zin in vandaag!! De Brinta en de 2 koppen koffie vormden ook nu weer het gebruikelijke ontbijtritueel. Een blik op de actuele weersituatie leerde mij dat het vandaag weer een loopje moest worden in ‘korte kleertjes’. Het zou pas na twaalven gaan bewolken en harder gaan waaien, maar de ochtend beloofde zonnig te worden met een meer dan behaaglijke warmte.

Gisterochtend had ik de gebruikelijke intervaltraining van de Goudse Runners zaterdaggroep, waaronder een loopkern met allerlei verschillende afstanden, snelheden en korte dribbelmomenten voor het herstel. Behoorlijk zwaar dus. Ook toen was het behoorlijk warm en zonnig in het Goudse Groenhovenpark, dus ook daar had ik mij in een minimum aan textiel gestoken. Korte tights en één shirtje, ik hoef dan echt niet iets warmers aan!
Direct na thuiskomst van de training verdween de loopkledij in de wasmachine. Niet het loopshirtje (daar heb ik er 18 van) maar de korte tights moesten daags erna weer gebruikt worden. Ik heb weliswaar twee van die korte nauwsluitende loopbroeken, maar één ervan is aan het eind van zijn technische levensduur: die lubbert tegenwoordig meer dan dat ie strak zit. Het was dus zaak om in ieder geval de ‘goeie’ looptights weer schoon en fris te hebben voor het festijn van vandaag.

Om kwart over acht was het tijd om de kleertjes aan te doen. Mannen kunnen nu eenmaal geen beslissingen nemen dus het duurde even voordat ik uit die 18 shirtjes de juiste had gekozen. Toen kwam de domper: bij het aantrekken van mijn korte loopbroek bleek ie nog niet helemaal droog te zijn…. En als er één ding is waar ik een pesthekel aan heb, dan is het dat wel… Dan gaat ie ook NIET aan… Wat nu te doen? Die lubberbroek: daar had ik ook niet bepaald zin in. Er zat maar één ding op (helaas helaas): de lange tights aantrekken. Nou ja, dan maar hopen dat het niet ál te warm ging worden.

Om 9 uur arriveerde ik beneden aan de Goejanverwelledijk bij het clubhuis van de Goudse Jeu de Boules vereniging. Dit was de plek vanwaar de loop zou starten en waar deze ook zou finishen. Samen met een aantal andere vroege loopvrienden installeerde ik mij met een lekker bakje koffie aan de bar. Langzaam druppelde het lopersvolk binnen; er was geen massale opkomst, maar voor alle afstanden waren er toch aardige groepen van ongeveer gelijke grootte.
Het zonnetje was inmiddels flink gaan schijnen en de temperatuur liep zienderogen op. Uiteraard was ik de enige (simpele) ziel met een lange loopbroek; er werden massaal kamervragen over gesteld die ik telkens met (schijnbaar) engelengeduld beantwoordde.

Om klokslag half 10 ging de meute voor de langste afstand er vandoor. Vanaf het begin werd het tempo aangegeven door het Goudse Runners-icoon Hans, in 1979 de oprichter van de loopgroep en nu met zijn 72(!) jaar nog immer het hart en ziel en geweten van het illustere gezelschap. We liepen een heerlijk tempo van 10km/h, echt zo’n tempo waarvan je het idee hebt dat je het eindeloos zou kunnen volhouden! Ook met lange broek!

Het eerste gedeelte leidde langs de Hollandse IJssel via Haastrecht naar Hekendorp. Aan Haastrecht, geboortedorp van onder anderen de schaatshelden Hein Vergeer en Leo Visser, bewaar ik nog wat wrange herinneringen vanwege de in juni gehouden Haastrechtloop (zie mijn verslagje daarover). Vandaag evenwel voelde ik mij in Haastrecht, al dravend over het Jaagpad, uitermate senang. De eerste twee kilometers waren gezellig keuvelend doorgebracht en er had zich een machtig gevoel van mij meester gemaakt. Vandaag zou ik gratis en voor niets en met betrekkelijk gemak een flinke bak kilometers bij elkaar lopen!

Inmiddels waren we de provincie Utrecht ingelopen. In het pittoreske Hekendorp maakte het gezelschap na 5km vlakbij de Goejanverwellesluis een 180-graden draai de Goejanverwelledijk af. Nu zouden we noordwaarts gaan, om vervolgens aan de zuidwestkant van de Reeuwijkse Plassen in westelijke richting weer richting Gouda te lopen. Hier en daar viel in de groep al wat gepiep en geknars waar te nemen. Zelf voelde me nog kiplekker – en dat zou verder ook niet veranderen.

Vanaf 7 kilometer begon de wind een serieuze rol te spelen. We liepen nu langs de spoorbaan Utrecht-Gouda, en de wind begon lekker fors in het gelaat te blazen. Na nog een kleine sidestep noordwaarts ploegden we weer in westelijke richting langs de zuidkant van de Reeuwijkse Plassen. Dit zou tot kilometer 11 duren. Sommige mensen begonnen nu wel serieus afhaakgedrag te vertonen, en nadat we in eerste instantie het tempo iets hadden teruggebracht (zonder resultaat) moest een groepje van 3 mensen ‘voorgoed’ en ‘in goed overleg’ afhaken.
Wij kachelden intussen lekker door tot aan de rand van de Goudse Hout. Daar aangekomen (na 11km) gingen wij weer zuidwaarts door het Steinse Groen richting de Hollandse IJssel. Met een pittig klimmetje liepen wij na precies 13 kilometer weer de Goejanverwelledijk op en zetten wij koers richting het Jeu de Boulespark. Er was nog één kilometer te gaan!

Dit was het moment waarop sommigen in de groep (waaronder ondergetekende) wat ‘gekooide tijger’-gedrag begonnen te vertonen. We wilden, kort gezegd, nog even knallen! Maar ja, afspraak was afspraak: we zouden van begin tot eind bij elkander blijven. En daar hielden wij ons aan (afgezien van dat kleine groepje dan), dus liepen wij na ongeveer 1 uur en 25 minuten netto en bruto tijd eendrachtig het Parc de Pétanque op! Het mooie daarbij was dat de verschillende groepen ongeveer gelijktijdig binnenliepen.

Na wat gerek en gestrek onder leiding van de trainers genoten de Goudse Runners behaaglijk in het zonnetje van de koffie en appeltaart – een echte treat na dit loopje! Het was voor mij en voor alle anderen een zeer geslaagde gebeurtenis, en het heeft mijn vizier weer gericht op georganiseerde lopen van 15km en langer. De laatste tijd was ik wat blijven hangen in (een flink aantal) loopjes van maximaal 10 kilometer. Deze duurloop heeft echter mijn honger naar de langere afstand weer opgewekt! Ik ga binnenkort een plan de campagne maken, U hoort nog van mij….

Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op zondag 19 oktober 2014 21:56