Geplaatst door ‘Oh run away, run away, run away
Run rabbit run
Oh go away, go away, go away
Go rabbit go
Better get started
Get on your feet
Better go in full retreat
Just look out
Be a little wise guy
Or you’ll just be rabbit pie’
Zondagochtend 18 september, klokslag twee over half elf. Normaal gesproken tijd voor VPRO’s Vrije Geluiden vanuit het BIMhuis. Vanaf het Centraal Station van Amsterdam, waar ik zojuist gearriveerd ben, zie ik het markante gebouw een paar honderd meter verderop liggen. Ik monster nog eenmaal de inhoud van mijn witte plastic Dam-tot-Damtas want die moet ik zo direct inleveren bij één van de grote PostNL-vrachtwagens die op het touringcardek staan opgesteld. Om twaalf uur is de start van mijn tweede Najaarsklassieker: de 10 Engelse Mijlen tussen Amsterdam en Zaandam.
Ik voel me ietwat opgejaagd, en dat terwijl ik tijd zat heb. Raar eigenlijk. Maar ja, er moeten nog een paar Grote Beslissingen worden genomen. Ondershirtje of niet? Drinkgordeltje of niet? Gelletjes of niet? Ik adem eens rustig in en uit – en dan neem ik mijn besluit. Geen extra shirt, geen gordeltje, geen smurfensnotjes. De tas wordt vakkundig dichtgeknoopt en bij de juiste truck afgegeven. De teerling is geworpen. Snel nog even Goudse Runners-collega’s Marian en Paul succes wensen en dan huppekee naar het startvak.
‘Ain’t nobody
Loves me better (loves me better)
Makes me happy
Makes me feel this way (nobody)
Ain’t nobody (ain’t nobody)
Loves me better than you’
(Chaka Khan – Startvak Rood, even voor twaalven)
Hmm nog even rap een Sicherheitsplasje doen in één van die kruiskop-dixies die in het startvak staan opgesteld. Daarna vervoeg ik mij weer bij de UWV-lopers die ik zojuist in het startvak heb ontwaard. Vandaag ben ik voor héél eventjes weer een heuse UWV’er: ondanks dat ik mijn dienstverband daar heb beëindigd mag ik nog steeds in het Businessteam van de uitkeringsinstantie starten.
De speaker van dienst brult dat wij goed moeten oppassen, want “het kan behoorlijk warm worden gezien de temperatuur”. Zonder meer de quote van het jaar, dat weten we nu al in september. Onder de bezielende leiding van schaatsheldin Annamarie Thomas verrichten wij onze Grote Gezamenlijke Warming-up.
Intussen zit ik maar te klooien met mijn horloge. Net als vorige week bij de Singelloop heeft ie de grootste moeite met het vinden van de satellieten. Pas op het állerlaatste moment slaat ie definitief aan. Ik heb er nu geen tijd voor maar binnenkort ga ik ‘m eens heel bestraffend toespreken en me beraden over passende maatregelen.
Het startschot wordt vandaag gelost door een wel héél belangrijke Marketingmeneer van de hoofdsponsor van het evenement. Van die sponsor wil ik de naam niet kwijt, wèl dat ik al heel lang niet meer de schoenen van dat merk draag. Ik ben 9 jaar geleden gaan heulen met de concurrent. Hopelijk valt dat laatste niet teveel op in de drukte: ik zou niet graag uit de strijd genomen willen worden vanwege het foute schoeisel.
Ik kies een niet al te hoog aanvangstempo: het is inderdaad best warm en het eerste obstakel dient zich weldra aan. Bij het betreden van de IJ-tunnel worden onze snelle voetstapjes begeleid door een groep vrouwelijke trommelaars die met grote slagkracht de oorschelpen teisteren. Het geluid is door de gehele tunnel heen te horen – zowat een kilometer lang.
‘Toet toet boing boing, Kokki en Peppi
Peppi en Kokki, hopla eruit
Allebei opstaan, hé haasje reppie
Kokki en Peppi, opstaan luie Peppieee’
(Non-Original Soundtrack, 300 bpm – viaduct Nieuwe Leeuwarderweg, 3km)
Terwijl het deuntje van onze vrolijke matrozen nog naspeelt in mijn hoofd zie ik opeens Auke staan, één van mijn nieuwe collega’s bij die andere uitvoeringsinstantie. Opgetogen wisselen we een high-five uit, en ik vervolg mijn weg door Amsterdam-Noord. Nog steeds ben ik bezig om in mijn ritme te komen: het was warm en benauwd in de tunnel en ik worstel daar nog behoorlijk mee. Het duurt pas tot kilometer 6 voordat het dieselmotortje echt gaat draaien.
Vorig jaar liep ik bij mijn Dam-tot-Dam debuut een tijd van 1:28:51; een tijd die vandaag – zo dacht ik – best wel eens verbeterd zou kunnen worden. Ondanks de duurloopzomervakantie lag er nog voldoende basis, zo bleek vorige week tijdens de Goudse Singelloop al. Al met al voldoende reden om optimistisch te zijn!
‘We zijn er weer bij en dat is prima, Viva Hollandia
We houden van het leven de liefde en de lust
We feesten door tot ‘s avonds laat
Nog lang niet uitgeblust’
(Wolter Kroes – Buiksloterdijk, 5km)
Vandaag omarm ik – al lopend – grootmoedig het Nederlandsche Lied. Het schalt uit zovele speakers hier in Amsterdam-Noord. Zong Harry Slinger niet ooit eens “Ik verveel me zo, in Amsterdam-Noord”? Nou ik niet hoor! Ik ben inmiddels lekker aan het dieselen en van al dit volksvermaak krijg ik zowaar een vette grijns op mijn gezicht. Heel Banne-Buiksloot is uitgelopen; de mensen zitten voor hun huizen op hun campingstoeltjes, en hun alcohol- en nicotinegebruik is inmiddels tot ver boven NAP (Noord-Amsterdams Peil) gestegen.
Niet alleen de organisatie deelt bij de reguliere drank- en sponsposten hun verfrissingen uit, ook het publiek doet dat in grote mate bij allerlei spontaan geïmproviseerde verzorgingsplekken. Ook hebben veel mensen hun tuinslang plus sproeikop tevoorschijn gehaald om ons verhitte lopers bij te staan. Heerlijk! Ik pak alles aan wat er aan te pakken valt – in mijn geval heel verstandig want anders ga ik over mijn kookpunt.
‘Als de morgen is gekomen
En alles wat ‘k heb mee gemaakt al lang verleden is
Als de morgen is gekomen
Verlaat je mijn verleden en ben jij degene die ik mis’
(Jan Smit – Tuindorp-Oostzaan, 6km)
Het is echt een feest om hier te zijn, ondanks dat het allemaal zo massaal is. Het tempo ligt nu lekker steady rond de 5:18 per kilometer en de ademhaling wordt na de verhitte aanvangskilometers steeds rustiger. Ik heb het naar mijn zin hier in dit stukje Noord-Holland, de kilometers vorderen gestaag en ook komt Zaandam steeds dichterbij. De UWV’ers met wie ik samen over de startmat liep ben ik al geruime tijd kwijt, maar ik heb eigenlijk geen idee of ze nou vóór of achter mij lopen.
‘Ik heb ‘n toe toe toeter op m’n waterscooter
Daarmee toe toe toeter ik naar jou
Ik heb ‘n toe toe toeter op m’n waterscooter
Daarmee toeter ik naar elke vrouw’
(Gebroeders Ko – Kolkweg, 11km)
We hebben net een dikke kilometer over de Verlengde Stellingweg afgelegd – een relatief saai stuk langs de A10 en de A8, in de buurt van verkeersknooppunt Coenplein. Van vorig jaar weet ik nog dat het hier even flink afzien was. Maar gelukkig schalt er pompende muziek door menig luidspreker en dat houdt ons gaande. Ik kijk eens om me heen, naar al die businesslopers. Velen hebben het lichtblauwe shirt van KLM aan – ze startten met zijn dertienhonderden allemaal in hetzelfde vak als ondergetekende. Het hardlopen heeft bij de KLM blijkbaar een grote vlucht genomen.
Nog even onder de snelweg door en we zijn op Zaansch Grondgebied! Daar wacht ons het lange rechte stuk over de Noorder IJ- en Zeedijk. Maar zodra we dat doorstaan hebben beginnen de laatste 3 kilometers door de stad zelf richting de finish op de Peperstraat.
‘Jaa hij leeft nog
Hij leeft nog
Hij leeft nog
Jaaaaa hij leeft nog
Hij is nog niet dood’
(Zware Jongens – Zuiddijk, 14km)
Wát een aanmoedigingen hier op die lange pythagoreske Zuiddijk. Ook in Zaandam is de publieke belangstelling overweldigend! En dat is maar goed ook, want hoewel het dieseltje nog steeds lekker doordraait zonder te pruttelen verlang ik zolangzamerhand wel naar de verlossende finish. Maar voordat dat zover is moeten we nog even flink doorbuffelen. Na het Damplein draaien we nog een aantal bochten voordat we uiteindelijk de finishstraat opdraaien en het Grote Sprinten kan beginnen.
‘Sing Hallelujah
Sing it
Sing Hallelujah
Sing it yeah!
Sing Hallelujah!’
(Dr Alban – Finish op de Peperstraat, 16.1km)
Het zit er op, het is volbracht. 1 uur, 26 minuten en 3 seconden heeft deze uitputtingsslag geduurd. Vermoeid maar voldaan laat ik mij een prachtige medaille omhangen door een wat oudere vrijwilligster. Ik laat haar weten dat ik mij buitengewoon vereerd voel – en haar dag kan natuurlijk hélemaal niet meer stuk. Ik sjok het lange stuk naar de kledinguitgifte, en neem en passant nog wat versnaperingen in ontvangst die mij van organisatiewege worden verstrekt.
BTW ik moet hier even de organisatie van de Dam-tot-Damloop roemen: zij leveren jaar in jaar uit een fantastische prestatie. Het feit dat na afloop van je race jouw tas weer voor je klaar ligt is iets dat ik nooit als vanzelfsprekend beschouw: daar zit een puik stukje logistiek management achter. En ook alle andere zaken zijn meer dan uitstekend verzorgd!
‘Everyone will be alright tonight
Everyone will be alright tonight
No one moves, no one talks
No one thinks, no one walks tonight Tonight’
(Tina Turner/David Bowie – Dam-tot-Dampark, Grote Podium)
In de UWV-tent op het Dam-tot-Dampark wisselen de lopers hun belevenissen uit met een broodje gezond in de ene, en een verkoelende drank in de andere hand. Het is warm en daardoor zwaar geweest. Menigeen heeft daardoor niet de tijd gelopen waar hij of zij stilletjes op had gehoopt. Maar het is al met al een topdag geweest in Amsterdam en Zaandam!
Bij de uitgang van het park, als ik de lange reis naar Gouda weer ga aanvaarden, loop ik Looptijden-meesterblogster Els tegen het lijf. Zij is zojuist gefinisht als loopster in het grote Ahold-Delhaize team. Ook zij heeft een puike prestatie geleverd. Wat leuk om haar even te ontmoeten! Na enige felicitaties en ervaringen te hebben uitgewisseld struin ik weer verder richting het (oerlelijke) Zaansche Station.
Ik heb andermaal een geweldige loopdag beleefd. Mijn PR op de 10 Engelse mijlen is met bijna 3 minuten verpulverd, dus ook in sportief opzicht is het mooi geweest. Volgende maand gaan we weer een stukje verder bij de Halve van Amsterdam. Watch this space!
‘Rabbit, rabbit
Won’t you run away
Don’t give the farmer all his fun today
He’ll get by without his rabbit pie
So run rabbit, run run rabbit, run!’
(waarom toch voor een wezel?)
(Andrews Sisters – Dam-tot-Damloop 2016)
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op maandag 19 september 2016 23:07