Geplaatst door Volgende week zondagochtend 19 oktober zal ik met de Goudse Runners een 13.5km loop ‘en groupe’ lopen. Dit doen we gewoon voor de gezelligheid en met een door de trainers uiterst strak gehouden tempo van 6 minuten per kilometer, ofwel 10km/h. Gewoon een lekker relaxte langzame duurloop op converseertempo, waarvan je aan het eind denkt ‘hmmm was dit nou alles?’ Althans, dat was steeds mijn beleving tijdens 2 voorgaande edities.
Tussen de Langs
de Gouweloop van 5 oktober en bovengenoemd festijn zat dus een gapend gat van
maar liefst 2 (TWEE) weken. Dat gat moest nodig worden opgevuld! En dus werd er
afgelopen week weer driftig gezocht naar een mooi loopje.
Uiteraard train ik doordeweeks ook wel, en heb ik op zaterdagochtend altijd
mijn reguliere Goudse Runners intervaltraining, maar toch. Sinds ik de halve
marathon-plannen afgelopen zomer in de parkeerstand heb gezet vermaak ik mij
met allerlei georganiseerde loopjes over afstanden van 5 tot 10km, puur voor de
lol, het wedstrijdritme en het trainen van de negatieve split. Dat laatste met
wisselend succes, moet ik bekennen.
Het grote loopjes-marktonderzoek leverde uiteindelijk een inschrijving op voor de 10km Sloterplasloop, een onderdeel van het “Rondje Mokum” circuit. Op het oog een interessant parcours waarbij voor mij de uitdaging vooral in het begin leek te zitten vanwege het vele draaien en keren. Na een kilometer of 3 houdt dat gedoe op en begint de grote ronde om de Sloterplas.
Om 6 uur vanochtend stond ik al naast mijn mandje om deze Grote Dag aan te vangen. Een dag die altijd start met een kom Brinta en twee koppen sterke koffie. Waar die koffie toe dient zal ik nu niet specifiek gaan toelichten, de Brinta evenwel voorziet mij (zo belooft ook de smaakvolle verpakking) van een tomeloze energie om de dag goed te beginnen. Net wat voor mij dus! Ik doe dat (tezamen met het aankleden en het pakken van mijn tas) altijd op het dooie gemakkie. Immers: waarom zou ik een dag al vroeg beginnen met stress? Nergens goed voor!
Om klokslag drie
voor acht verliet ik mijn huisje en peddelde ik op het fietsje richting station.
Ik was zó vroeg dat ik niet eens hoefde te slalommen langs die talloze in
(on)stemmig zwart gestoken mensen die op zondag altijd de hele breedte van
trottoirs en fietspaden benutten tijdens hun wandeling naar de streng
protestantse kerken in Gouda. Het lijkt wel alsof de kerk op zondag (en dat
drie keer daags!) een wandeltocht-met-kledingvoorschrift organiseert voor haar
zieltjes.
Maar op dit onchristelijke tijdstip waren de voet- en fietspaden en rijwegen
nog stil en verlaten. Dat was maar goed ook, want het zat werkelijk potdicht
van de mist, en een aanrijding tussen mij en zo’n kudde
pinguins-in-begrafeniskledij ligt dan altijd op de loer….
Toen het boemeltje vanuit Gouda naar Amsterdam Sloterdijk vertrok was het nog steeds mistig; dat loste eigenlijk bij Abcoude pas op, en bij Amsterdam Centraal kwam de zon er lekker door. Ik had daar qua kleding ook rekening mee gehouden: het zou vandaag weer aardig warm worden! En echt, ik vind niets zo fnuikend als te warm gekleed gaan tijdens het hardlopen. Vandaag was het vólop nazomer, en dus nog steeds weer voor korte running tights en één shirtje!
Het Gemeentelijk
VervoersBedrijf bracht mij van het pittoreske station Sloterdijk door het al
even schilderachtige Amsterdam Nieuw-West (echt waar: het Wassenaar van Amsterdam!)
naar het alleraardigste sportpark Ookmeer.
Onderweg had ik zoveel schotelantennes gezien op al die prachtige woongebouwen
dat ik ervan overtuigd raakte dat van onze loop een uitzending zou worden
gemaakt die zou worden doorgestraald naar alle landen op deze aardbol. Nou ja,
toch in ieder geval naar een flink aantal Mediterrane landen. Eindelijk kwam
daar dan die internationale faam, die erkenning, ik zou wereldberoemd worden en
niet alleen in Gouda!! Nou ja, een beetje fantaseren mag toch…..?
Bij de atletiekbaan van AAC (Amsterdamse Antilopen Club??) nestelde ik mij omgekleed en al om ongeveer 10:15 uur behaaglijk in het zonnetje op het dakterras van het clubgebouw. Ik doodde de tijd al kletsend met deze en gene, over hardlopen en aanverwante artikelen. Ik was lekker op tijd om de 5km te zien starten én finishen. Daarna zou om 11:30 uur pas de 10km-beproeving beginnen. In de tussentijd lurkte ik lekker aan een waterflesje en stak ik een lekker banaantje en een krentenbolletje naar binnen. Ik was er klaar voor!
Na wat moeizame en stramme inloopronden op de baan ging ik tenslotte naar de startvakken. Die waren ingedeeld op verwachte eindtijd, en ik ging enigszins voorin het startvak voor 50-55min staan. Vóór mij verscheen ineens een AAC-tempomaker voor een eindtijd van 50 minuten. Had ik dát maar niet gezien….. In een vlaag van grootheidswaanzin besloot ik namelijk dat het mijn strategie zou worden om hém te volgen. Ik besefte me wel dat als ik dat tempo niet zou kunnen vasthouden, ik een zware dobber zou gaan krijgen – dan wel pijp zou gaan roken – met als gevolg ongetwijfeld een positieve split.
Om 11:30 werden
wij dan (jaja!) weggeschoten. Eerst liepen we bijna 2 ronden op de baan; daarna
trok de meute de rondom de Sloterplas gelegen wouden in.
Na enkele honderden meters daagde het mij dat ik aan een mission impossible was
begonnen. Maar ik liet mij niet kennen: ik harkte er amechtig achteraan, maar
het tempo lag me eigenlijk toch nèt iets te hoog. Vandaag was blijkbaar niet de
dag om onder die 50 minuten te duiken…
Na 3 kilometer draaien en keren en stoempen liet ik het groepje gaan en koos ik een eigen tempo. Er ontstonden rondom mij steeds nieuwe kleine groepjes/koppeltjes, en dit zorgde ervoor dat het interessant bleef. Tijdens de grote ronde om de Sloterplas kreeg ik het steeds meer naar mijn zin en werd het lopen, dat aanvankelijk wat moeizaam ging, steeds gemakkelijker.
Met een eindprintje op de atletiekbaan overschreed ik de finishmat in een netto-tijd van 51:26. En ach, daar was ik achteraf best tevreden over: ik had na 3km gevreesd dat het verval wel groter zou worden, maar het viel gelukkig mee. Ik heb wèl de loop voor mij iets zwaarder gemaakt dan nodig, maar ach je moet af en toe eens een risicootje nemen, toch?
Zoals gezegd: volgende week geen wedstrijd (maar misschien wèl een verslag ). De week dáárop weer de maandelijkse 5km-loop bij de Roadrunners in Zoetermeer, kijken of ik de 23-minuten barrière kan slechten! En misschien, héél misschien, doet mijn oudste dochter ook mee…….
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op zondag 12 oktober 2014 20:44