Geplaatst door Nadat de 15km gedurende twee wedstrijdweekenden (Klaverblad op 9 en Zevenheuvelen op 16 november) in het brandpunt van mijn belangstelling had gestaan, was het vandaag weer tijd voor een lekkere 5km wedstrijdloop! Plaats en tijdstip voor deze beproeving waren reeds lang bekend. De laatste zondag van de maand was immers aangebroken, dus was het weer tijd om naar Zoetje (kort voor Zoetermeer) af te reizen voor de 3-Plassenloop van onze onvolprezen Roadrunners.
Het afgelopen
weekend had ik qua wedstrijdlopen eens lekker vrij genomen, dus had ik maar
liefst twee volle weken om mij op het Zoetermeerse hardloopfestijn voor te
bereiden. Dit deed ik met drie tempolopen van om en nabij de 7.5km waarbij ik
zowel op techniek als op mentale hardheid trainde. Ook waren er drie loodzware
Goudse Runners-intervaltrainingen, waarvan ééntje op de atletiekbaan, ééntje op
deels onverharde en ééntje op volledig verharde ondergrond. Vooral bij de
training op de atletiekbaan van afgelopen vrijdagochtend had ik het lijf zwaar
op de proef gesteld door werkelijk vólle bak te lopen.
Aan de voorbereiding kon het dus niet liggen! Wel werd/word ik al zo’n
anderhalve week geplaagd door verkoudheid, licht hoesten en benauwdheid, maar
niet in die mate dat het de trainingsintensiteit kon verstoren.
Toen ik vanmorgen uit mijn warme mandje kroop merkte ik het al meteen: het zou vandaag een gemeen koude dag worden. De smartphone vertelde mij even later dat het 2 graden Celsius was en dat het ook niet gek veel warmer zou worden. Geen dag voor korte kleertjes dus! Dat maakte alle besluitvormingsprocessen rondom mijn hardloopgarderobe er niet eenvoudiger op. Eigenlijk was dat ook de reden dat het alarm al om half zeven zijn oorverdovende kabaal ging produceren. Kijk, die Brinta en die twee koppen koffie zijn snel ingebracht, maar dan begint het gedoe pas! Het kostte een half uur eer De Haan een ei legde aangaande de geschikte wedstrijdoutfit voor vandaag.
Na lang wikken en
wegen werd het volgende ensemble gekozen:
• een Karrimor ondershirt met lange mouwen (zwart gekleurd met gele accenten)
• als overshirt het kanariegele Goudse Runners-shirt (merk Brooks) met korte
mouwen, voorzien van clubnaam op de achterzijde en sponsornaam op de voorzijde
• stemmig zwarte lange Karrimor runningtights (gelukkig bijtijds droog)
• witte hardloopsokjes met zwarte en blauwe accenten, voor zover ik weet
merkloos
• mijn Saucony’s voor de korte wedstrijdafstanden (ook wit met blauw en zwart)
• en last but not least een setje Karrimor running gloves
(BTW ik schrijf deze opsomming natuurlijk in opdracht van mijn management
teneinde mijn sponsors te pleasen, U als oplettende en slimme lezer begrijpt en
waardeert dat vast wel…..)
Na een
voorspoedige reis arriveerde ik om 9:30 uur aan de boorden van het Noord-AA
meer. Hier staat sinds jaar en dag het prachtige houten clubhuis van
Roadrunners Zoetermeer. Op het meer zag ik een aantal drakenboten flink
snelheid maken; zo te zien was men in training voor een Upcoming Event. Altijd
leuk om te zien, mijn oudste dochter had daar een aantal jaren geleden ook nog
aan meegedaan.
Het was ook heel prettig te merken dat er erg weinig wind stond, dit maakte de
kou draaglijk. En dat op zijn beurt zou ook het hardlopen straks een stuk
draaglijker maken, zo bedacht ik mij.
Na alle rituelen rondom inschrijven, startnummer, omkleden en doping begon ik al vóór 10 uur aan het inlopen. Het lijf moest immers toch nog even voorbereid worden op een beproeving onder zulke lage temperaturen. Je zag veel mensen hun warming-up veel grondiger doen dan anders – buitengewoon verstandig want blessures liggen onder deze omstandigheden gretig en gulzig op de loer….
Na het daverende PR-succes van vorige maand (22:58, voor de details verwijs ik U graag naar de desbetreffende blogpost) besefte ik mij dat het een behoorlijke ‘tall order’ zou worden om onder deze omstandigheden die tijd weer te benaderen. Toch voelde ik mij – inmiddels goed warmgelopen – wel èrg lekker, dus ik besloot om dit keer flink scherp te starten en te proberen het tempo goed vast te houden. Gezellig babbelend met wat oude strijdmakkers van vroeger liep ik bijtijds naar het startvak.
Om half 11 werd het maar liefst 144-koppige gezelschap op pad getoeterd. Zoals met mezelf afgesproken zette ik er meteen een flink tempo in. Een handjevol snellere lopers liet ik passeren, een aantal langzamere starters haalde ik in, maar ik bleef mij fixeren op mijn eigen tempo. Dat, en alléén dat, was belangrijk. Na 1 kilometer zou ik een indicatie krijgen van wat deze wedstrijd mij brengen zou.
Om het de lopers extra gemakkelijk te maken was op het 1-kilometerpunt de wedstrijdklok aan de kant van de weg gezet. Deze wees een tijd aan van 4:34 toen ik het passeerde. WOW, dit ging de goede kant op! Maar nu was het zaak om in de volgende kilometers het tempo op zijn minst vast te houden. Ik besloot om niet meer op mijn horloge te kijken maar gewoon vanuit het gevoel volledig te concentreren op mijn snelheid en het constant houden ervan.
Natuurlijk had ik ook weer geluk. Sommige mensen waren te snel gestart en vormden voor mij ideale mikpunten. Gedurende de volgende kilometers kon ik – volgens inmiddels beproefd recept – een hele hoop lopers inhalen en achter mij laten. Op 3.5km passeerde ik op die manier een jonge vrouw die wanhopig probeerde bij mij aan te klampen. Maar helaas voor haar had ik andere plannen.
Op het 4-kilometerpunt stond weer een wedstrijdklok – en deze vertelde mij dat er inmiddels 18 minuten en 11 seconden waren gepasseerd. Een geweldig gevoel maakte zich van mij meester. Ik zou vandaag mijn PR opnieuw scherper gaan stellen!! En omdat er nog wat peut in de tank zat besloot ik de gaskraan nog eens een stuk verder open te draaien. Voor mijn vrouwelijke metgezel was hiermee het moment aangebroken om met veel gepiep en geknars haar verzet te staken.
Die laatste
kilometer ging werkelijk geweldig! Ondanks het feit dat ik zolangzamerhand wel
wat begon af te zien bleef ik de hoge snelheid van inmiddels 4:24 per km
vasthouden. En terwijl ik er vorige maand nog een gigantische eindsprint uitramde
om onder die 23 minuten te geraken, vloog ik dit keer met constante snelheid
door en passeerde ik de eindstreep in een (voor mijn New Era) waanzinnige tijd
van 22:35!
De ‘oude’ toptijd was met maar liefst 23 seconden verpulverd!
Deze tijd zou mij, zo las ik achteraf op de Roadrunners website, de 25e plaats opleveren in het veld van 144 gefinishte lopers. En zo schuiven we langzaam maar zeker elke keer wat plekjes op…. Mijn strategie van het (mentaal) loslaten van de vroegere toptijden en het herijken van de tijden op de diverse afstanden werpt wat mij betreft zijn vruchten af. Maar ik besef me dat dat alleen in combinatie kon met het geduldig trainen op verantwoorde race-opbouw en negatieve split. Daar heb ik het afgelopen jaar behoorlijk wat wedstrijdlopen en trainingen voor gebruikt/misbruikt. It is all paying off now!
Ik ga het nog wel eens leren op mijn oude dag.
Gepost op Looptijden.nl door Peter de Haan op zondag 30 november 2014 21:53